Bijkletsen doe je ’t best bij een kop thee. En klagen ook, in dit geval over de vakantie. Het was in twee woorden te warm, volgens mijn vriendin. ‘Het enige wat we gedaan hebben, is gezeten. De omgeving? Niks van gezien. Welgeteld één keer hebben we ’s avonds iets ondernomen, maar ook toen kon ik alleen maar zweten en hyperventileren. Achteraf had ik liever thuis gezeten. ’s Avonds gezellig een drankje gedaan bij Schijndel aan Zee. Ja, ik weet ’t wel voor volgend jaar.’
Niet dat het hier veel beter was hè. De droogte zorgt overal voor klimaatproblemen. Boeren krijgen sproeiboetes of lopen hun oogst mis. Haarense varkens overlijden dankzij kapotte ventilatiesystemen en kalkoenen door hittestress tijdens transport. We weten bij God niet meer hoe bloeiende planten en bloemen eruit zien en voetbalvelden hebben nog ’t meest weg van de Sahara. En regent het een keer? Dan verandert het Rooise kunstgras in een kurkenbad en overstromen de Brabantse straten.
Niet alleen in de Meierij, ook elders in Nederland en de wereld is het raak. Wespenplagen. Bejaardensterfte. Aardbevingen en dijkenbedreiging. Ik las over een dorpje in Groenland dat geëvacueerd werd wegens een een drijvende (lees smeltende) ijsschots. ‘En we krijgen nog vier van die hete jaren hoor’, zegt mijn vriendin. ‘Wedden dat klimaatvluchtelingen hét woord van 2022 wordt?’
Steeds langzamer door onze koffie roerend, krijgen we er beeld bij. Bij Europa met haar nieuwe klimaat. Bij Scandinaviërs die met z’n allen de boot in stappen en koers zetten richting het veiligere Nederland. Wat zeg ik, die met volle kracht vooruit naar Schijndel peddelen. Want ja, dat ligt tegen die tijd écht aan zee.
Nog een theetje meid? Euhhh nee, geen trek meer. Ijsthee dan? Nou, graag.
