Je pikt ze er zonder moeite uit. Die taalpuristen. Ze roepen dan als jij als zegt en verzoeken je vriendelijk doch dringend in volzinnen te appen. Ze zingen elk liedje na één keer horen foutloos mee en vinden dat ze het recht hebben je op elke dt-fout te wijzen. Zo irritant, die lui.
Zelf ben ik er ook zo een. Luister ik naar een liedje, dan bepaalt de tekst en niet de melodie of ik het nummer goed vind. Lees ik de krant, dan ontkomt er geen kop aan mijn aandacht en scan ik een menu in een restaurant, dan krijg ik jeuk van de taalfouten. Zelfs een pak hagelslag wordt door mij gescreend en ongevraagd voorzien van feedback. Ik verslind eigenlijk gewoon alles met woorden erop, en vaak met een diepe zucht. Geen handleiding, uitnodiging, tweet, catalogus of website die er zomaar mee weg komt. Die rode pen brandt continu in mijn achterzak. Ik lijk de taalpolitie wel.
Voordat je overweegt me te ontvrienden, wij tekstschrijvers hebben ook leuke kanten. Waar jij als vriend of vriendin je voordeel mee doet, als je ’t slim aanpakt. Sinterklaasgedicht, speech of slogan nodig? Moet er een clichéloze profieltekst voor Tinder of een originele sollicitatiebrief gefabriceerd worden? Áls ik tijd heb, en het essentiële eerste woordje van deze zin print ik zonodig in zesvoud uit, bied ik een helpende hand. Verder stuur ik je een handgeschreven kaartje om te vertellen dat je lief bent. Ik fungeer prima als leesmoeder en interviewer en moet er gepland, bekritiseerd, gefilosofeerd of overtuigd worden? I’m yours. Nee, je hoeft mij niet uit te leggen hoe ik sterke verhalen moet vertellen.
Eigenlijk weet ik best veel. Van taal dan. En nee, ik zit niet wereldvreemd te wezen achter mijn knipperende cursor. Als je het lief vraagt, ga ik mee naar buiten. Op verzoek laat ik zelfs mijn blocnote thuis. En dat ik als kommaneuker op elke verkeerd gebruikte jouw, me of als iets aan te merken heb? Zie dat maar als een gunst. Een beetje als iemand die je waarschuwt als je met een tandpastavlek op je shirt naar een zakelijke afspraak gaat. Als iemand die de achter je aan slepende rol pleepapier uit je rok trekt, voordat je Tinderdate je gespot heeft.
Daarom dus. Graag gedaan.