Tien uur, dat betekent koffie-met-speculaasjes-tijd. Het woord lunch is synoniem aan broodje kaas, of je nu op kantoor bent, thuis of in de Efteling. Om vijf uur staan de pannen met aardappels, vlees en groente op tafel, om vervolgens een schaaltje gele vla en tijdens het achtuurjournaal een kop verse koffie met stroopwafel naar binnen te werken. Herken je jezelf hier ietsie pietsie in? Kan kloppen. Niet boos worden hoor, je bent gewoon een Nederlander.
Wij Hollanders hebben zo ons eigen eet- en drinkgen, en dat gaat van appelmoes tot zure haring. Gaan we op vakantie? Inpakken die hagelslag. Is er iemand jarig? Hoera voor de stoelenkring, blokjes kaas en bitterballen. Op oudejaarsavond eten we massaal oliebollen en krijgen we een baby, dan serveren we beschuit met muisjes. Ons eetgedrag is zo typisch dat het op 21 februari centraal staat in de lezing van volkscultuurgoeroe Ineke Stroucken in Boxtel. Niet om te pretenderen dat iedere Hollander elke dag stamppot maakt of wekelijks een frikadel uit de muur trekt. Ook niet omdat Ineke niet snapt dat het gemiddelde Nederlandse gezin anno 2019 gewoon spaghetti, Indiase curry en Mexicaanse wraps eet. Nee, ze wil gewoon dat we een stukje Nederlandse cultuur erkennen en herkennen. Naast klompen en molens, danken we snert en kaas aan onze voorouders. Net als België in één adem genoemd wordt met Menneke Pis en puntzakken friet, en Afrika met kroeshaar en skottelbraai.
Begin je nu te vloeken en voel je je gediscrimineerd omdat jij altijd/nooit/zelden/regelmatig Hollandse pot op tafel zet? Tel even tot tien. Het is misschien moeilijk te geloven in een tijd waarin iedereen zich meteen aangevallen voelt, maar Ineke bedoelt het goed. Zij zorgt voor zoete koekjes bij de koffie, als jij probeert er een korreltje zout bij te nemen. Afgesproken? Lang leve ons cultureel erfgoed.
