“Mam, kunnen honden ook trouwen?” Net voordat ik wil antwoorden in termen als ‘doe normaal’ en ‘honden kunnen niet verliefd worden’, denk ik aan de op z’n zachtst gezegd bizarre actie van de Sint-Jan. Terwijl onze viervoeter om een interessant teefje bij het hondentoilet heen draait, besluit ik niet de flauwste te zijn. “Wie weet jongen, in Den Bosch ontvangen ze Beer en zijn nieuwe liefje vast met open armen.”
Met dierendag je dier laten zegenen door de pastoor van de Sint-Jan. Sorry hoor, maar welk van de 33,4 miljoen Nederlandse huisdieren zit er te wachten op een plens water in zijn gezicht? Ik denk dat Bello blijer is met een bot. Of een lange boswandeling. Terwijl de mensen elkaar in Spanje, Las Vegas en overal ter wereld in de haren vliegen, en de homo’s en lesbiennes nog altijd niet welkom zijn in de Katholieke kerk, maken wij ons klaar voor een officiële doopsessie van Coco de papegaai. Het moet niet gekker worden.
Maar dat wordt het wél. De grootste kampeerwinkel in de regio adverteert met een heuse hondenbuggy. Een spookhuis in Utrecht moet het welzijn van haar krekels serieuzer nemen, terwijl er volop insectenburgers in de schappen liggen. What’s next? Een dierenpaspoort voor iedere cavia? Een verkeersregel die ervoor zorgt dat honden voorrang hebben? Restaurants of speeltuinen speciaal voor Golden Retrievers? Wel een idee om de lege kerken vol te krijgen trouwens.
Anyway, de pastoor verwacht woensdag topdrukte bij de dierendoop. Hij schakelt uit voorzorg zelfs diakens in, zodat de rij met katten en chihuahua’s niet al te lang wordt. Ik weet niet voor wie ik harder moet bidden. Voor de trouwe beesten dat ze gewoon een uurtje naar het bos mogen, of voor die arme pastoor en Co. Straks komt er geen hond.
