Volgens de sticker zijn mango’s ready to eat, en niet klaar om te eten. Is die high waist jeans in de concept store iets boven budget? Dan wachten we tegenwoordig tot de sale, in plaats van de uitverkoop. De winkelstraat verengelst, en daar is niet iedereen happy mee.
In Tilburg werd deze week zelfs een winkelier beloond voor reclame maken in het Nederlands en niet in het Engels. Als uitleg geeft de PvdA: ‘alsof er in onze stad honderdduizenden Engelstalige toeristen boodschappen lopen te doen’. Klopt, is inderdaad niet zo. Maar er lopen wél duizenden anderstaligen, jongeren en internationaal georiënteerde mensen die de stadsgrenzen regelmatig overgaan. Mijn pubers gebruiken in zowat elke zin een Engels woord. En ben jij tijdens het shoppen wel eens getriggerd door woorden als ‘sale’ of ‘discount’? Dacht ik al.
Naast de Tilburgse groentewinkel met 100% Nederlandse etalage was ook Wim Daniëls in het nieuws, zich afvragend waarom de slogan ‘Made in Meierijstad’ gekozen is voor onze gemeente. Hoezeer ik – net als Wim – de wereldwijde ambities van onze ‘stad’ ook in twijfel trek, ik snap de Engelse leus wel. En dan is er nog Jan Heitmeier, die zich al jaren ergert aan bordjes met ‘arrivals’, check in’ en ‘gate’ op onze vliegvelden. Het Nederlands zou onterecht ontbreken. Nou, wat hier mijns inziens onterecht gebeurt, is dat aangenomen wordt dat Engelse teksten enkel en alleen aanslaan bij Engelstaligen. De doelgroep is vaak stukken breder. En marketing draait om de doelgroep, daar is hopelijk geen discussie over mogelijk. Verleidt een tekst jou niet, dan loop je de winkel gewoon voorbij. Niet zelden precies de bedoeling.
Engels hoort erbij, gevalletje take it or leave it. Met het Franse toilet, restaurant en cadeau is het ook gelukt. Laten we die ready to eat mango’s dus maar voor lief nemen. Deal?
