Deze week een moeder horen snikken bij de eindmusical? Zien snotteren bij het uitzwaaien richting schoolkamp? Een brok zien wegslikken bij de prijsuitreiking van het trampolinespringen en weemoedig in een fotoalbum zien bladeren op de negende verjaardag van haar Benjamin? Nou, die moeder was ik.
Het begon met twee hele zinnen tekst van mijn achtstegroeper, voor de gelegenheid gehuld in oversized soldatenkledij. Het zien van zijn dappere koppie, ook tijdens het hieropvolgende afscheidslied, was genoeg om mij in een weekdier te veranderen. Na een feestje met z’n allen en nachtje alleen fietste ik naar mijn jongste om hem te voorzien van verjaardagscadeaus. Omdat ik bij het traktatiemoment op school niet meer nodig was, pakte ik er als tijdverdrijf zijn babyboek maar bij. Geen bijster slimme zet achteraf gezien. Alvast voorgejankt arriveerde ik een dag later op zijn verjaardagsfeestje dat, gezien het feit dat het plaatsvond met ex en ex-familie in mijn ex-huis, nog relatief droog verliep. Totdat mijn middelste tussen neus en lippen door mededeelde dat hij met een vriendje mee zou rijden naar het kamp maandag. Je hoeft me niet te brengen hoor mam! Terwijl ik dit even moest verwerken, ik had me immers ingesteld op een uitgebreide nog-een-knuffel-en-ik-zal-je-missen-sessie, gooide de jarige job zijn tutteldoekje in de kliko want ‘daar is hij nu te oud voor’. Ja hoor, dat kon er ook nog wel bij.
Echt, hoeveel emo-momenten kan een moeder aan in een paar dagen tijd? Non-stop loop ik te snotteren. Is het omdat ze zo snel groot worden en mijn rol met de schoenmaat verandert van verzorger in coach? Omdat ze me met de dag minder zien staan en ik ze vaak moet missen als ze bij papa zijn? Geen idee waar mijn jankbuien precies vandaan komen, maar ik weet wél dat mijn zakdoeken op zijn.
Juist als ik mezelf streng toespreek en besef dat het zelfstandig worden een positieve ontwikkeling is, komt mijn negenjarige manneke naar beneden. Met 39.4 graden koorts. Ahhhh, een hoopje zielig. Toch fijn dat er nog íemand aanvoelt dat ik even behoefte heb aan moederen.
Je blijft een dagje thuis schat. Daarna kan mama er weer tegenaan.
