Jonge mensen helpen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt. Dat is wat de 29-jarige Remco Groenewegen wilde en nog steeds wil. Zelf verloor hij zowel zijn vader als zijn moeder en na een zware periode van rouw en verdriet krabbelde hij op. “Ik besefte dat ik niet verder kwam in de slachtofferrol en mijn masker af moest zetten.”
Inmiddels heeft Remco een coachingtraject doorlopen en een nieuwe baan gevonden diebeter te combineren is met zijn eigen praktijk voor jongerenrouwcoaching.“Ik weet uit ervaring dat het fijn is om met iemand te praten die je écht begrijpt. Die weet wat je voelt.”
Hecht en warm gezin
“We hadden het fijn met zijn vieren, mijn ouders, zus en ik. We woonden in Wassenaar en hadden minder te besteden dan mensen om ons heen, maar toch kwamen we niets tekort. Vooral niet op het gebied van liefde, aandacht en gezelligheid. De schok was dan ook groot toen mijn moeder borstkanker kreeg en we laterop mijn 16ehoorden dat het uitgezaaid was. Onzekere jaren volgden en op het moment dat mijn vader plotseling overleed, raakte ik het spoor helemaal bijster. Waarom gebeurt dit bij ons? Geen vaarwel. Geen waarschuwing. Gewoon weg.”
In de stoel van de therapeut
“Ik ging nadenken over de toekomst.Was de commerciële opleiding Sportmarketing en Management wel wat ik wilde, of werd ik gedreven door mijn omgeving en de factoren geld en status? Na het behalen van mijn diplomabesloot ik iets te doen met mijn interesse om mensen te helpen. Ik ging voor een baan als jobcoach. ‘Maar eigenlijk wil ik over een paar jaar in jouw stoel zitten’, zei ik tegen Giel, de therapeut die mij hielp met de rouwverwerking.”
Zelfvertrouwen opbouwen
“Over die ambities vertelde ik niet tegen dovemans oren; na het afronden van mijn therapie stelde hij voor samen rouwende jongeren te gaan begeleiden in groepsverband. Zo gezegd, zo gedaan. Sinds het overlijden van mijn vader op mijn 19e en moeder op mijn 25ehad mijn zelfvertrouwen nogal wat deuken opgelopen, dus dit was enorm goed voor me. Giel heeft me op mijn verdrietigst en kwetsbaarst gezien en zelfs híj ziet dat ik wat te brengen heb in dit vak!”
In de stoel van de coach
“Ondertussen werkte ik nog als jobcoach en voelde ik dat ik niet helemaal op m’n plek zat bij mijn toenmalige werkgever. In overleg stapte ik naar een externe coach: Katja van Gulick. Hoe kon ik sterker in mijn rol komen, zodat ik meer plezier kreeg in mijn werk? Al snel kwam ik erachter dat ik minder op mijn huidige baan moest focussen en meer op mijn droom: professioneel jongeren begeleiden die met rouw en verlies te maken hebben.”
De hoe-vraag
“Ik bleek op de juiste plek te zitten, want Katja begeleidt veel mensen die voor zichzelf beginnen. Doorpakken nu, zei ik tegen mezelf. Hoe kon ik mezelf online neerzetten? Hoe trek ik klanten aan? De praktische coaching van Katja was precies wat ik nodig had op dat moment.” Katja vult aan. “Remco wist al wat hij wilde, het ‘hoe’ stond centraal. Eigenlijk was mijn advies simpel. Wees jezelf en gebruik je eigen levenservaring, dan trek je de juiste mensen aan die bij jou passen.”
Koffie met kansen
“Vanaf het moment dat ik besloot ervoor te gaan, komt er van alles op mijn pad. Ik werk tegenwoordig vier dagen per week als jongerenjobcoach, waardoor ik één dag per week cliënten kan ontvangen en kan netwerken. Tijdens deze dagen ontstaan de mooiste dingen. Zo heb ik een voorwoord mogen schrijven voor een bekende rouwtherapeut, interessante mensen ontmoet en samenwerkingen opgebouwd. Een aantal personen gelooft al lang in mij, waaronder Katja. Zij hebben het idee uit mijn hoofd de praktijk in weten te krijgen.”
Stap voor stap
“Het mooie aan Remco is dat hij het op zijn eigen unieke manier aanpakt en niet meteen in het diepe springt. Veel mensen zijn bang voor een carrièreswitch omdat ze denken dat ze alles in één keer moeten omgooien. Remco luistert niet alleen naar mij en iedereen om zich heen, maar vooral naar zichzelf”, aldus Katja. “Hij pakt de regie over zijn loopbaan en is positief ingesteld. Dat is wat je wilt als coach.”
Langzaam uitbouwen
Remco lacht opgelucht. “En ik me maar afvragen wat Katja ervan zou vinden dat ik niet meteen alles opgaf om fulltime als rouwcoach aan de slag te gaan! Maar inderdaad, ik heb geen haast. Het past niet bij mij halsoverkop ondernemer te worden en amper rond te kunnen komen. Tja, toch die factor geld hè. Uiteindelijk is mijn missie zoveel mogelijk jongeren tussen 12 en 27 jaar te helpen. In plaats van de stereotiepe therapeut heb ik zowel een plotseling overlijden als een ziekteproces meegemaakt en ben ik zelf ook nog relatief jong. Dat werkt.”
Positieve kanten van een negatieve tijd
“Het verdriet in mijn leven heeft me ook mooie dingen gebracht. Ik ben scherpere keuzes gaan maken, mede dankzij alle fijne mensen om me heen. Als kind vond ik het soms lastig dat we ons geen verre vakanties konden veroorloven en dat ik bijvoorbeeld geen nieuwe scooter kreeg. Inmiddels zie ik in dat het sleutelen aan brommers en tijd doorbrengen samen met mijn vader en moeder stukken waardevoller waren.”
“Of mijn ouders daarboven trots op me zijn? Ja, daar geloof ik zeker in. Af en toe voel ik dat ze er zijn en laat ik zien: het is niet helemaal voor niks geweest allemaal.”
Meer info over Remco’s praktijk vind je op www.jongerenrouwcoach.nl.