Aanstaande woensdag knalt het weer in de Aagje Dekenstraat in Schijndel. Dit keer wordt er niemand neergeschoten, maar gaat het om een levensechte reconstructie van een fatale schietpartij. Inclusief hoorbare knallen. In het bijzijn van de verdachte en op een dag dat verderop in de straat 400 jongens en meisjes op school zitten. Pardon, die rechter heeft zeker zelf geen kinderen?
Ik vind het gedurfd. Tuurlijk, bij het naspelen van de schietpartij van 25 april 2018 is politie aanwezig. Het gebied wordt afgezet en is beperkt toegankelijk dan wel onbereikbaar. Maar tóch. Er zou maar een nieuwsgierig aagje de klas uit glippen om te kijken wat er buiten toch allemaal aan de hand is. En wat denkt de rechter dat pistoolschoten tijdens de rekenles met kinderoortjes doen? Voor je ’t weet dromen de kleuters maandenlang van mannen met pistolen en durven de kinders niet meer naar school.
Om het verhaal compleet te maken, is de schutter erbij aanwezig. Hij kan immers precies aangeven wat er is gebeurd en hoe alles gegaan is. Heeft hij inderdaad uit angst, onmacht en wanhoop geschoten, of probeerde hij zijn belager bewust te doden? Op die vragen moet de reconstructie antwoord geven, zodat de rechtbank uiteindelijk een goed vonnis kan vellen. Het zal wel aan mij liggen – misschien kijk ik te veel GTST of Netflix – maar ik ben benieuwd hoeveel kinderen er woensdag ziekgemeld worden. Of oordoppen meekrijgen van hun ouders.
Persoonlijk had ik het chiquer gevonden als dit alles in een schoolvakantie gepland was. Zie het als opbouwende kritiek, meneer of mevrouw de rechter. Dan was de kans dat de gewenste waarheid boven tafel komt waarschijnlijk net zo groot, maar had de tafel in elk geval niet de vorm van 400 lessenaartjes gehad.
