2500 Euro bruto per maand. Dat zouden we betaald moeten krijgen voor de nu nog onbetaalde baan der banen. De baan waarbij je zo’n 16 uur per dag werkt, dag en nacht beschikbaar moet zijn en geen vakantiedagen of overwerktoeslag ontvangt. De baan waarbij dat ene personeelsfeest per jaar niet door kan gaan omdat de oppas ziek is.
De discussie is weer eens opgerakeld in de politiek. Er zou een salaris moeten komen voor het moederschap, de meest zware baan die er bestaat. We moeten wekelijks vloeren dweilen, overhemden strijken en met zware boodschappentassen sjouwen. Dagelijks bemiddelen bij ruzies, verzinnen wat er op het menu moet komen, broodtrommeltjes vullen en speelafspraakjes coördineren. En wat krijgen we ervoor betaald? Helemaal niks! We hebben het niet altijd makkelijk als moeder…
Oké. Tot hier en niet verder. Hebben de meesten van ons niet vrijwillig voor het moeder zijn gekozen? Natuurlijk, we doen veel. Heel veel. Zo veel, dat het aardig in de papieren zou lopen als we alles zouden uitbesteden aan een poetsvrouw, kok, huiswerkbegeleider, opvoedkundige en taxicentrale. Maar een salaris? Kom op zeg! Welke overtuigingen liggen er eigenlijk aan de basis van dit voorstel? Dat een moeder die full time thuis is haar kinderen beter opvoedt dan eentje die (ook) buitenshuis werkt? Dat we ons massaal gewaardeerd gaan voelen als we eenmaal een volle bankrekening hebben? Dat vrouwen beter op de weekmarkt kunnen rondlopen dan op de arbeidsmarkt? En dan nog iets. Ik vraag me af wat ze willen doen met (thuisblijf)vaders, co-ouders, stiefmoeders en part time werkenden. Ik stem niet op deze partij geloof ik.
Sommige mensen klagen altijd zo. “Een moeder kan niet ziek zijn.” “Het werk is nooit af en er is niemand die ziet wat we allemaal doen.” “Het moederschap en het huishouden zijn écht niet te combineren met een betaalde baan.” Jezus mensen. Hoe kan het dan dat ik – en velen met mij! – dit wel kan? Zonder au pair of vent die helpt in de huishouding trouwens. Ik zeg niet dat het altijd relaxed is en dat ik nooit vloek op mijn drukke schema, maar het opvoeden van mijn eigen kinderen als werk zien? Doe even normaal. Laat die 2500 euro maar zitten. Ik krijg al betaald in kusjes. En over de secundaire arbeidsvoorwaarden als schattige moederdagknutsels, gratis toneelstukjes en hilarische cabaretvoorstellingen heb ik ook niets te klagen.
