Net als de Meierijstadse kindertjes die de digitale sintintocht bijwoonden, de Gemondse Lucas die zijn communie online vierde en een LinkedIn connectie van me die een virtueel personeelsfeest organiseerde, was ook ik behoorlijk online deze week. Ik bezocht namelijk vanaf mijn keukentafel een coronaproof open dag van Fontys. En dat betekent natuurlijk afstandelijk Zoomen of Teamsen met z’n honderden tegelijk. Anoniem een of andere onpersoonlijke presentatie aanhoren, om vervolgens op eigen houtje een beetje doelloos rond te struinen op de website van de opleiding. Dacht ik.
De praktijk bleek stukken positiever. Ja, zowel onze camera en microfoon als die van de 78 mede-aanwezigen stonden uit. En ja, de presentatie begon inderdaad algemeen. Maar hier hield het vage deel dan ook wel op. Al na vijf minuten werd het interessant, werd de presentatie een relevant gesprek tussen docent en leerling en belangrijker nog: begon mijn zestienjarige notities te maken. Na het eerste deel konden we kiezen in welke volgorde we de digitale deuren doorgingen, om vervolgens gericht informatie te krijgen en naar keuze in een groep of één-op-één vragen te stellen. Na afloop hadden we een beter beeld dan we hadden gehad als we in een onoverzichtelijk Fontys gebouw hadden rondgedoold, de verkeerde presentatie in het verkeerde lokaal hadden bijgewoond en onze vinger niet hadden durven opsteken in die overvolle collegezaal.
Tegen iedereen die – om reden die zo onderhand wel bekend is – de komende tijd een online open dag, kerstbingo, dorpskwis of ander digitaal event op de agenda heeft staan zeg ik: zet je sceptische brein even op stil en geef het een kans. Ik nomineer in elk geval ‘digevent’ als woord van het jaar, al is het maar omdat ik inmiddels kots van ‘coronaproof’. Veel plezier mensen en laat je verrassen.
