Liempde. Esch. Sint-Michielsgestel. Wijbosch. Den Dungen. Haaren. In ieder zichzelf respecterend dorp is het deze week te doen. De een noemt het jeugdvakantiewerk, de ander speelweek, spijkerstad, huttenfeest of bouwdorp. Vooral hier in Brabant zijn we koning kindervermaak: duizenden basisscholieren zijn as we speak ijverig in de weer met spijkers, hamers, hout en verf. En dat moet zo blijven. We hebben immers een ernstig personeelstekort op te lossen, te beginnen in de bouw.
Het feit dat kinderen al knutselend en bouwend afkicken van vakantie en tablet en weer langzaam in het schoolritme komen, is slechts één doel van het jeugdvakantiewerk. Ik durf namelijk te wedden dat de Brabantse bouwbedrijven alle vrijwilligers en hulpouders van het JVW op hun versleten knieën danken voor het klaarstomen van nieuw talent. Zo’n 40% van hen ervaart personeelskrapte en de beperkte instroom van jongeren op bouwopleidingen maakt het verhaal niet bepaald rooskleuriger. Willen we straks nog nieuwe huizen, wegen en gestukadoorde muren, dan moeten we nú de toekomst van het JVW veilig stellen.
Laten we het belangrijkste probleem – het dreigende vrijwilligerstekort – tackelen door studiepunten uit te gaan delen aan pabo-studenten voor het begeleiden van een groepje van 30 kinders, pubers uit bed te trekken voor hun maatschappelijke stage alhier en gepensioneerde opa’s en oma’s in te zetten voor workshops timmeren en naaien. Nodigen we vervolgens bedrijven uit hun potentiële werknemers alvast te komen ontmoeten en bieden we opleidingsinstituten gratis praktijkcasussen aan voor de cursus Stressbestendig leidinggeven en we komen een heel eind.
Als het voortbestaan van zowel het JVW als de bouwsector dan gewaarborgd is, kunnen we het concept verder verbreden. Let maar op, straks liggen naast het bouwdorp ook een zorg-, ICT- en onderwijsdorp. Timmeren we in no time alle gaten in de arbeidsmarkt dicht.
Waar zo’n jeugdvakantieweek al niet goed voor is.
