Ze haalden één in plaats van vier keer chocoladebollen. Zaten slechts één middag in de stress, hoeven maar één nieuwe outfit aan te schaffen voor de diploma-uitreiking en misschien kregen ze bij de vlaggenstokken ook wel kwantumkorting. Tot zover de voordelen, want als ik eraan denk wat pa en ma Musters allemaal hebben doorgemaakt en nog gaan doormaken … Als ouders van maar liefst vier geslaagden zijn zij de echte winnaars wat mij betreft.
Ik dacht dat wíj voor de pittige route gekozen hadden met drie kinderen in vier jaar. Nou, vier kinderen in drie jaar is de overtreffende trap. Er was een tijd dat pa en ma Musters uit Den Dungen veertig luiers per dag verschoonden. Potjes Olvarit per pallet insloegen en hun opklapbed permanent in het zwembad lieten staan. Waar ik al een hartverzakking krijg van twéé pubers die met hun telefoon en allesbehalve met hun geschiedenisboek vergroeid zijn, moesten zij er vier tegelijk vastbinden op hun bureaustoel. Er waren avonden dat ze 80 boeken kaftten, hun kinderen nummertjes lieten trekken voor overhoringen en na de vierde keer de stelling van Pythagoras uitleggen op de bank in coma vielen. En dan heb ik het nog niet over de stress en geldzorgen die horen bij vier vervolgopleidingen op hetzelfde moment, vier zuipvakanties, vier studentenkamers, vier keer rijlessen en vier autootjes voor de deur, waardoor zijzelf inclusief de rest van de straat hun auto niet meer kwijt kunnen. Leuk man, vier kinderen die simultaan de grotenmensenwereld in stappen.
Pa en ma Musters: een diepe buiging voor jullie. Hang er nog maar gauw twee vlaggen bij en stop een pen in de binnenzak van die nieuwe outfit; ook jullie naam hoort onder die diploma’s. En daarna lekker een weekend weg zonder kwartet zou ik zeggen. Jullie hebben ’t verdiend.
